Պարո՛ն «հատուկ դեսպան», դիմում եք ՄԱԿ-ին, որ ի՞նչ: Որ Ադրբեջանին, Լաչինի միջանցք բացել հորդորող բանաձև ստանա՞ք: Ասենք ստացաք, հետո՞ ինչ...
1993 թ. նույն ՄԱԿ-ը 4 բանաձև ընդունեց, որով պստլիկ ԼՂՀ -ին հորդորում էր զորքերը դուրս բերել գրավյալ տարածքներից:
Դուրս բերե՞ց:
Իսկ չեք մտածու՞մ. որ հենց Հայաստանի նախաձեռնությամբ հրավիրված ՄԱԿ ԱԽ նիստում, Ադրբեջանը կբարձրացնի նոյեմբերի 9-ի եռակողմի՝ ՄԱԿ փախստականների գերագույն հանձնակատարի հովանու ներքո, փախստականներին Արցախ վերադարձնելու խնդիրը:
Եվ հակընդդեմ հայցով կպահանջի փախստականների ներգաղթի գլխավոր խոչընդոտի՝ Արցախի ԶՈՒ -ի լիկվիդացման վճիռ-բանաձև:
ՈՒ կստանա ...
Եվ ՄԱԿ բանաձևը դեմները պահած, Ադրբեջանը Արցախում կսկսի լեգիտիմ հակատեռորիստական գործողություններ ...
Սրա մասին մտածե՞լ ես, կամ` մտածե՞լ եք:
Հասկացե՛ք վերջապես,
«... Ղարաբաղյան կոնֆլիկտում մեր հիմնական թշնամին Թուրքիան չէ, անգամ Ադրբեջանն էլ չէ, այլ միջազգային հանրությունն է ...»:
1997 թ., ՀՀ առաջին նախագահի տված այս հստակ բանաձևը դեռ գործում է...
Սաշա ԱՍԱՏՐՅԱՆ